شب
با گلوی خونین
خوانده است
دیرگاه
دریا
نشسته سرد.
یک شاخه
در سیاهی جنگل
بسوی نور
فریاد می کشد.
با گذشت سه هفته از 16 آذر و دستگیری گسترده ی بیش از 40 دانشجو، دیروز، سه شنبه 4 دی ماه تجمع و تریبون آزادی در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران در حمایت از دانشجویان زندانی برگزار شد.
این تجمع با مشارکت طیفهای مختلف دانشجویی از جمله دانشجویان آزادی خواه و برابری طلب ، دانشجویان کُرد و دانشجویان طیف دموکراسی خواه ساعت 12:30 در سلف دانشکده علوم اجتماعی و بدون فراخوان قبلی برگزار گردید. طبق قرار قبلی اعضای دفتر تحکیم نیز بایست حضور می یافتند اما به جز یک نماینده از آنها کسی حضور پیدا نکرد.
پیش از این دانشجویان پلاکارد ها و عکس های دانشجویان زندانی را به دیوار سلف آویختند. پلاکاردهایی چون : آزادی و برابری – اتحاد، مبارزه، پیروزی – همکلاسی هایمان را آزاد کنید – آکادمی در حصار فاشیسم – زندانی سیاسی آزاد باید گردد – فعالان چپ را آزاد کنید – دانشجویان کرد را آزاد کنید و... به چشم می خورد.
بیش از 100 تن از دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی و دیگر دانشجویان دانشگاه های تهران در این تجمع شرکت کردند، تعدادی از خانواده های دانشجویان دربند نیز در این تجمع حضور داشتند. تجمع با سرود یار دبستانی و شعار "دانشجوی زندانی آزاد باید گردد" آغاز گردید و پس از آن یکی از نمایندگان دانشجویان آزادی خواه و برابری طلب به ایراد سخنرانی پرداخت. وی با معرفی دانشجویان زندانی و دفاع از مبارزه ی آزادی خواهانه ایشان دانشجویان را به اتحاد و تلاش برای آزادی آنان دعوت کرد. سپس یکی از فعالان کُرد دانشگاه تهران بیانیه دانشجویان و فعالان کرد را قرائت کرد. وی با رد اتهام تجزیه طلبی به فعالان کرد اذعان کرد که در واقع این حاکمیت است که مردم را به خودی و غیرخودی تجزیه کرده است. در ادامه، نماینده ی دانشجویان طیف دموکراسی خواه به ایراد سخنرانی پرداخت. او نیز بازداشت گسترده ی دانشجویان چپ را محکوم کرد و آزادی تمامی دانشجویان را خواستار شد.
در تمام مدت تجمع شعارهای "اتحاد ، مبارزه ، پیروزی" و "دانشجوی زندانی آزاد باید گردد" و "دانشجو می میرد ذلت نمی پذیرد" ، "سعید حبیبی آزاد باید گردد" به کرات از سوی جمعیت حاضر تکرار می شد.
دانشجویان مستقل دانشگاه علوم اجتماعی نیز به خواندن بیانیه خود پرداختند و مصرانه خواستار آزادی انوشه آزادبر و دیگر دانشجویان در بند شدند. یکی از همکلاسی های انوشه آزاد بر، دانشجوی زندانی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، با صحبت در مورد انوشه، وی را افتخار دانشگاه خود خواند و خواهان آزادی فوری انوشه و دیگر رفقا گردید.
سپس بیانیه دانشجویان آزادی خواه و برابری طلب دانشگاه های سراسر ایران قرائت گردید. در این بیانیه ضمن اشاره به سرکوب های دهشتبار دهه شصت و کشتارهای سال 67 و همچنین سرکوب کارگران خاتون آباد، و نیز افشای تلاش تمامی جناح های رژیم برای از بین بردن جنبش های آزادی خواه و برابری طلب جامعه در لفافه های گوناگون، اعلام نمود که فریاد رسای آزادی خواهی و برابری طلبی در دانشگاه حتی با سرکوب فاشیستی نیز ساکت نخواهد شد و تا آزادی تمامی دانشجویان زندانی مبارزه ادامه خواهد داشت. در ادامه یکی از دانشجویان به نمایندگی از دانشجویان دانشکده مدیریت به سخنرانی پرداخت و او نیز سرکوب و شکنجه ی دانشجویان را به شدت محکوم کرد.
در پایان دانشجویان با اعلام ادامه مبارزه و اعتراض تا آزادی تمامی دانشجویان زندانی با سرود "یاردبستانی" و "برپا خیز از جا کن..." به این تجمع خاتمه دادند.
حضور پرشور دانشجویان و حمایت های دلگرم کننده‌شان گرمای خاصی به وجود همه داد. آنها با برگزاری این تریبون آزاد نشان دادند که هرگز از پا نمی نشینند و در راه پیشبرد آزادیخواهی و برابری طلبی و برای آزادی رفقای دربندشان از پرداخت هیچ هزینه ای فروگذار نخواهند بود. آنان دیگر بار نشان دادند که آزادیخواهی و برابری طلبی در اساس جامعه ریشه دارد و با دست گیری 40 نفر، 100 نفر و 1000 نفر هم نخواهد خشکید. تا شکاف طبقاتی وجود دارد آزادیخواهی و برابری طلبی هم وجود دارد، تا ستم بر زن وجود دارد آزادیخواهی و برابری طلبی هم وجود دارد و ... این تجمع که بدون هیچ تبلیغ و حمایتی از طرف هیچ رسانه ای صورت گرفت گامی در این جهت بود. برخلاف تمام کارهایی که تا کنون انجام گرفته بود این حرکت خودجوش صدای رساتری بود و تاثیر چشم گیری بر همه داشت. فراموش نکنیم که فضای رعب و وحشت در جای جای جامعه به خصوص در بطن دانشگاه موج می زند. در حقیقت هر کس آن جا بود می دانست که ممکن است این حضور هزینه داشته باشد. واقعاً کسی ابایی از آن نداشت.کسی از پا نمی نشیند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر